Beylikdüzü Tarihi

MÖ 7. yüzyılda ilk yerleşimin başladığı Beylikdüzü’nün kurucularının Helenler olduğu varsayılır. MÖ 2. yüzyılda Bizans egemenliğine giren Büyükçekmece’nin gözde beldelerinden biri olan Beylikdüzü, İstanbul’un fethinden sonra Osmanlı İmparatorluğu’na bağlanmıştır.

Bir sayfiye ve tarım köyü olan Beylikdüzü, Bizans ve Osmanlı dönemlerinde orduların konaklama yeri olduğundan, bölgede yoğun bir yerleşim olmamıştı.Cumhuriyet öncesi dönemdeki adı bahçe anlamına gelen “Garden”dır.

Cumhuriyet döneminde ise köyün doğal iklimine çok kolay ayak uyduran kavak ağaçlarının yoğunluğu nedeniyle “Kavaklı” adı verilmiştir ve bu ad Ocak 2003’e dek kullanılmıştır. 01.12.1993 tarih ve 21.775 sayılı Resmi Gazetede yayınlanan İçişleri Bakanlığı’nın 93/42.466 sayılı kararı ile Kavaklı, Büyükçekmece’ye bağlı bir belde belediyesi olmuştur. 22 Mart 2008 Tarihli ve 26824 Sayılı Resmî Gazetede yayınlanan “Büyükşehir Belediyesi Sınırları İçerisinde İlçe Kurulması ve Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılması Hakkındaki Kanun” çerçevesinde ise “Beylikdüzü” ismiyle ilçeye dönüştü.

Yakın Dönem Tarihi:  Beylikdüzü özellikle 1999 Marmara Depremi sonrasında eski ve çürük yapılardan kaçıp Beylikdüzü’ne taşınan İstanbullular ile büyük bir göç almış ve büyümeye başlamıştır. Metrobüs inşaatı ile ikinci göç dalgasına uğramıştır. Beylikdüzü’nün nüfusu göç ile oluştuğu ve nispeten yeni kurulmuş bir yerleşim yeri olduğu için her geleni kucaklayan ve sınıflaşmanın olmadığı dinamik bir semt karakterine sahip olmuştur. Beylikdüzü’nün popüleritesi son zamanlarda çok artmış ve nitelikli konut yatırımının çekim merkezi haline gelmiştir.[8] Beylikdüzü İstanbul’da en fazla prim yapan bölge olarak yatırımcısına en çok kazandıran ilçe olmuştur.

Beylikdüzü ilçesi, 10 mahalleden oluşmaktadır.- Adnan Kahveci – Barış – Büyükşehir – Cumhuriyet – Dereağzı – Gürpınar – Kavaklı – Marmara – Sahil – Yakuplu